Kulturë

Anibar ka sjellur përplot dashuri në një qytet ende të kapluar nga patriarkati.

Sapo doli libri i Haxhi Ymer Lutfi Paçarizi: Poezitë revolucionare, të redaktuar nga Sezgin Boynik dhe Tevfik Rada dhe i botuar nga Pykë-Presje, u takova me Tevfikun dhe ai më premtoi për një intervistë. Në takimin tonë, Tevfiku më dha dhuratë librin që doja ta lexoja edhe para intervistës. Mirëpo, intervista u vonua për pak kohë për shkak të prezantimit në Prishtinë, prezantimit të tij në Stamboll dhe gjithashtu nga përgatitjet që patën. Fatmirësisht, të dy gjetëm një kohë të përbashkët dhe folëm për librin.

Fondacioni Shtatëmbëdhjetë, përmes një sistemi të punës, me një strategji të qartë ku vetë-kritika dhe vetë-reflektimi janë pjesë përbërëse e punës së tij, ka qëndruar besnik ndaj vizionit, misionit dhe strategjive të tij për rivitalizimin e komunitetit përmes programeve kyçe të Artit dhe Edukimit, Aktivizmit Kulturor dhe Hapësira.

Teatri Turk i Prizrenit ka bërë emër me shfaqje të ndryshme që nga viti 1950. Ndonëse mungesa e vazhdimësisë dhe e institucionalizimit paraqiste vështirësi të ndryshme, interesimi për teatrin siguroi disi vazhdimësinë. Skenarët që filluan para Luftës së Dytë Botërore, u realizuan nga artdashësit e teatrit Doğru Yol KGSD dhe teatrot e qytetit deri në fund të viteve 70-ta. Teatri turk, i cili ka fituar vazhdimësi që nga viti 1978 dhe ka nisur të bëjë hapa të rëndësishëm drejt institucionalizimit, ka arritur suksese të rëndësishme nën drejtimin e Zekir Sipahit që nga viti 1979.

Ambasada e Suedisë në Prishtinë ka mbështetur bujarisht trashëgiminë kulturore dhe jetën kulturore në Kosovë, si një nga elementet më thelbësorë që ka ndihmuar në zhvillimin e lidhjeve alternative ndërmjet komuniteteve të ndryshme që jetojnë në Kosovë, veçanërisht në Prizren. Për më tepër, meqenëse aktivizmi kulturor në Prizren është një nga themelet e pjesëmarrjes në jetën publike dhe shoqërore dhe të transformimit të qytetit, ai gjithashtu qëndron si një temë premtuese për të mbledhur aktorë dhe palë të ndryshme të interesit për të diskutuar për të mirën e përbashkët. Meqenëse atomizimi i shoqërisë gjeneron ndarje të mëdha midis grupeve të ndryshme, fokusimi në vlerat e përbashkëta, siç është trashëgimia kulturore, nga një horizont më i gjerë mund të shërbejë si një sferë e bashkimit dhe zhvillimit të komuniteteve.

Nora Prekazi është autore e librit “Kinematë e humbura të Mitrovicës”, libër ky që u botua dhe promovua në tetor të këtij viti. Botimit të librit i parapriu publikimi i videos “Në kujtim të kinemave të Mitrovicës” në muajin shtator të po këtij viti. Autorja Prekazi ka një dekadë që punon në Muzeun e Mitrovicës ndërsa së fundmi ka hapur Fondacionin “Dhemetra” dhe është organizatore e festivalit të Letërsisë ZaNa, që promovon dhe boton artin letrar lokal dhe atë regjional. Me Nora Prekazin patëm kënaqësinë që të realizojmë një intervistë për librin e saj të fundit, përshtypjet dhe sfidat në realizimin e këtij hulumtimi dhe planet e saj për projektet e radhës.

Art Theatre (Teatri i Artit), sipas fjalëve të Sonay, lindi si rezultat i idesë së krijimit të një teatri privat, të frymëzuar nga teatrot private në Turqi, në fundin mbytës dhe rraskapitës të pandemisë. Me udhëheqësen e Art Theatre e Sonay Buş, biseduam për problemet e teatrit turk në Kosovë dhe teatrit privat.

Teatri Kabare u shfaq para nesh me një identitet tjetër, me shfaqje absurde, me publikun që hante e pinte pije freskuese në tavolina, me identitet shumë të sinqertë ku aktorët vinin në tavolina dhe kërkonin komente për shfaqjen në një atmosferë miqësore. Teatri Kabare është vazhdim i Teatrit Rumeli TKSK Nafiz Gürcüaili. Kamer Şimşek është regjisor, Ferda Derviş, Gençer Tatar dhe Levent Bütüç shfaqen në skenë si aktor. Me ekipin kryesor të teatrit Kabare kemi biseduar për teatrin turk në Prizren.